Twee maanden geleden heb ik (hier) een blog geschreven over The Grand East met betrekking tot hun single van eind 2015. Ik wilde al langer iets over deze band schrijven, maar het was er gewoon niet van gekomen. Zoveel goede en ondergewaardeerde liedjes….
Nieuwsgierig geworden had ik natuurlijk wel het overige werk op Spotify beluisterd en met name hun debuutalbum Movano Camerata. Een sterk werkje…wat zeg ik…on-Nederlandse wereldklasse. Popmagazine Oor gaf het ook al aan: blind aanschaffen.
Maar één lied sprong er uit vanwege de sfeer: het psychedelische Salt Water Love (Pt 1). Een fantastisch nummer wat je in een oogwenk op het doorweekte veld van Woodstock zet met een medicinaal peukje in je mond. Halfnaakte dames die loom maar soepel als een slang voor je ogen bewegen op de rockmuziek. Love, man. Peace!
Even terug naar de hedendaagse realiteit, want part 1 impliceert dat er ook een part 2 moet zijn, toch? Deze – of beter gezegd de volledige versie van Salt Water Love – staat op de EP, (met vier nummers) genaamd EP. Het is eveneens op YouTube te vinden met een clip in de stijl van de jaren zestig. Soms heb je heel even het gevoel dat er een onbekend lied van The Doors uit het zoute water is komen bovendrijven.
Het lied gaat over de fictieve relatie tussen een dochter en haar alcoholische vader, en in part 1 observeert de zanger haar en trekt hij haar uit de kleverige situatie waarin ze al jaren vastzit.
He babe, i wanna leave you with some hope in my own way
He’s home child, gonna lead you on your way in case you wanna die
He kid, gonna dig that big old hole before his blood sticks
He’s gone child, i will lead you on youre way in case you wanna die
De dochter heeft geen begrip voor de vader, maar ze snapt zijn drang naar drank. Ze weet dat hij vastzit en van dag tot dag leeft en hij er niet van kan afblijven.
He’s been looking at me,
Crawling down to the sea,
It’s raining tears from above,
An ocean of salt water love
In part 2 vertaalt de muziek de staat waarin de vader al jaren verkeerd. Een vertroebeld beeld van alles wat hij doet, constant op een zoektocht naar drank.
I live today, and drink my problems away
Een surrealistisch meesterwerk van eigen bodem.
Bedankt voor de tip, maar hou alsjeblieft op met termen als “on-Nederlandse wereldklasse”. Wat is dat toch voor een minderwaardigheidscomplex, dat iets van Nederlandse bodem blijkbaar van nature niet goed is?