Memories
Light the corners of my mind
Misty watercolor memories
Of the way we were
Jeugdherinneringen. Als kleuter en kind. Ieder mens heeft ze en voor verreweg de meesten toveren een glimlach op het gezicht. Spelen. Schooltijd. Onschuld. Zorgenvrij ook, want behalve kleine huishoudelijke dingetjes (en waar mijn moeder natuurlijk ettelijke keren om moest vragen) geen verantwoordelijkheid. Kattekwaad uithalen. In de zomervakantie naar de camping, waar ik de hele dag in het bos of het zwembad speelde.
Can it be that it was all so simple then
Or has time rewritten every line?
Het leven was simpel(er). In mijn lagere schooltijd werden er geen wereldproblemen besproken, maar gewoon geschiedenisles gegeven. In de pauzes lekker knikkeren of voetballen op het schoolplein. Je kon ook nog gewoon op straat spelen, want er kwam misschien eens in de tien minuten een auto voorbij. Misschien moet ik even vermelden dat ik een kleuter en kind van de jaren zestig ben. We wisten ook veel minder dan de jeugd van tegenwoordig, omdat het nieuws zoiets was als de poes van m’n grootje. Ik lag zo wie zo (ver) voor achten in bed. De wereld was ook niet groter dan de globe van vader. En we waren met veel minder tevreden: een doosje lego of een dubbeltje voor snoepgoed, want dan kon je kauwgum kopen. Twee pakjes voor 5 cent met (Batman of de Thunderbirds) plaatjes er bij….om te sparen en op het schoolplein de dubbelen te ruilen. Woensdagmiddag of in het weekend naar de dierenboerderij of de speeltuin. Spelen met de hond. Eenzaam zijn kende ik niet, want ik hoefde alleen maar naar huis toe te rennen. Soms met een gat in m’n kop en m’n broek vol met scheuren. Moeder was altijd thuis, dus wat kon me gebeuren.
So it’s the laughter
We will remember
We hebben allemaal herinneringen. Goede en slechte, maar uiteindelijk zullen de goede overheersen en een beeld van het verleden schetsen. Zo ook voor Reniet Vrieze: zanger, gitarist en bandleider van The Pilgrims. Opgegroeid in Westzaan in de Oranjeboomstraat met negen broers en vier zusters. De meesten hebben blond haar en blauwe ogen. Broers en zusters, die hem verhalen vertelden en beschermden tot de dag van vandaag. De fijne herinneringen aan zijn oma en opa. En aan zijn onafscheidelijke hond.
Past that last forever
In my soul and in my heart
Be connected
Till death do us part
Orange Street is een ode aan zijn jeugd en aan zijn broers en zussen. Gegoten in een fantastische rocksong gedragen door Vrieze’s geweldige stem. Het lied is van zijn 1997-album Asylum. Onvoorstelbaar dat dit geen hit geworden is. Onvoorstelbaar dat dit geen Nederklassieker is.
Those Times
I’ll Never Say Goodbye
