Normaal gesproken stikt het van de vliegen in de zomer, maar dit jaar kampen we met een aanzienlijke daling in de insectenpopulatie. Ondergewaardeerde Liedjes werpt zich dagelijks op als beschermer van de eendagsvliegen. De arme musici die beloftevol beginnen, maar van wie na één poging weinig tot nooit meer iets wordt vernomen.

Ondergewaardeerde liedjes blijven me verrassen. Soms wil je een liedje onder de aandacht brengen en dan blijkt het gelukkig al zeer geliefd te zijn. En andere keren blijkt een band of artiest veel minder populair te zijn dan je denkt. Zie hier Moloko, het duet van de prettig gestoorde Róisín Murphy en Mark Brydon. Ik heb steeds gedacht dat hun mix van elektronische indiepop met dance invloeden wel redelijk succesvol was in Nederland. Albums zoals Do You Like My Tight Sweater? (de openingszin van Róisín aan Mark op het feestje waar ze elkaar ontmoetten) en Things To Make And Do waren toch best wel bekend, toch? En nummers zoals Fun For Me, The Time Is Now en Sing It Back maakten ook wel indruk, toch?

Nee, niet dus. Het is blijkbaar toch anders gegaan. Alleen dat laatste nummer, Sing It Back, is een hit geworden in Nederland. Met een 11de positie was zelfs een prima hit. Opvallend is dan dat dit nummer afkomstig is van hun minst succesvolle album I Am Not A Doctor. Oorspronkelijk deed het nummer ook niet veel. Geschreven als dancetrack en met een tekst waarin de clubber zich onderwerpt aan de DJ kwam het op het album terecht als een rustig chill-out nummer. Pas toen het onderhanden werd genomen door remixer Boris Dlugosch begonnen mensen erop te dansen en het te kopen.

Tegen die tijd was Moloko alweer verder gegaan, want niet lang daarna kwam derde album Things To Make And Do uit. Vooral dat album vind ik erg goed, met onder andere The Time Is Now, Pure Pleasure Seeker en Indigo. Maar helaas, terwijl met de singles nog wel hits werden gescoord in thuisland Engeland was dat succes in Nederland alweer voorbij. Nog een vierde album Statues zou volgen waarna de relatie tussen Róisín en Mark – en dus ook de muzikale samenwerking – voorbij was. Gelukkig zijn er de liedjes nog.

Volg de eendagsvliegen op Spotify:

http://https://open.spotify.com/user/snob_2000/playlist/0wlcptFeZlDV9XEd0hiCAt?si=_uNDjEyeQwugPNglApaXmA

Helaas niet op Spotify:
Billy The Kid – Loser
Johnny Guitar Watson – I Want To Ta Ta You Baby
Don Dixon – Praying Mantis
Jill Jones – Mia Bocca
Spin Doctors – Spanish Castle Magic
The Greatest Show On Earth – Real Cool World

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.