Sommige liedjes schijnen in Nederland en België eeuwig ondergewaardeerd te blijven, terwijl het tot de allerbeste composities ooit behoren. Je hoort het ook nooit op de radio, is nooit een hitje geweest en stond zelfs niet in de Zwarte Lijst! Ja, het is een soulnummer van een artiest die hier zelfs geen notering in de tipparade wist te veroveren. Volledig over het hoofd gezien.
En dat terwijl het betreffende lied één van de meest gepassioneerde liedjes (over vreemd gaan) is. Over een man, getrouwd met twee kinderen, maar die op een andere vrouw verliefd is. Het werd ergens in 1970 door Homer Banks, Ray Jackson en Carl Hampton midden in de nacht geschreven, maar het door The Emotions ingezongen up-tempo nummer kon de juiste noot niet raken. Het werd daarom weer op de plank gelegd, totdat Luther Ingram de tape vond tijdens een bezoekje aan de Stax studio. Hij veranderde het lied in een slow gospelachtig klaaglied. In zijn thuisland bereikte het de hoogste positie in de R&B lijst en de derde plek in de Billboard Hot 100. Het zou ook daar zijn enige grote hit worden. Hij heeft zo wie zo wel wat pech gehad, want zijn toenmalige platenlabel heeft voor minimaal US$ 2 miljoen aan royalties ingepikt.
Een goed voorbeeld doet goed volgen. Maar helaas zijn er ook slechte voorbeelden. Barbara Mandrell scoorde weliswaar een tophit in de Country & Western lijst, maar het was ontdaan van elke emotie en ze hobbelt door het liedje heen als op een paard richting de zonsondergang. Maar het kan nog veel erger: R&B/Hiphop-zangeres Rhonda Clark maakt er een nietszeggend misbaksel van.
Er zijn gelukkig ook goede pogingen: Millie Jackson, Rod Stewart, Al Green en Tom Jones, maar met name Isaac Hayes weet de essentie te raken. Overgegoten met een typische Hayes-saus is het een smaakmaker op een romantische avond. Desalniettemin blijft het origineel van Luther Ingram de allerbeste.
De ultieme versie van dit inderdaad prachtige nummer is voor mij toch van Percy Sledge!