Elke dag belichten we een top 10. Vandaag van Pieter Visscher.
Depeche Mode – Never Let Me Down Again
Depeche Mode vind ik met afstand het beste wat er ooit op muziekgebied is gebeurd op deze wereld en nog altíjd gebeurt. Want het dit jaar verschenen Spirit staat op 1 in mijn jaarlijst.
Never Let Me Down Again heeft in feite alles wat muziek zo mooi maakt. Het nummer is meeslepend, opzwepend, episch, magisch, tekstueel uitdagend en er wordt fantastisch gezongen, door zowel Dave Gahan als Martin Gore. Ik word nog altijd zó ongelooflijk gelukkig als ik het hoor. Wat overigens geldt voor het complete oeuvre van Depeche Mode.
De overige keuzes van Pieter zijn:
The Rolling Stones – Doo Doo Doo Doo (Heartbreaker): Het is lastig een song van de Stones te kiezen, omdat ze domweg zó veel goeie nummers op plaat hebben gezet. Doo Doo Doo Doo (Heartbreaker) vat hun huidige nalatenschap misschien wel het best samen. Nummer waar ik heel erg blij van word en graag op dans. Solitair, in de huiskamer. Een nee, daar zijn geen bewegende beelden van te vinden.
David Bowie – Suffragette City: Wanneer je het hebt over muzikale afgoden, is Bowie eigenlijk de eerste aan wie je denkt. Onwaarschijnlijk sterk oeuvre achtergelaten, met Suffragette City als een van de vele uitschieters.
Life – Popular Music: Feitelijk nog maar net uit en nu al in mijn top tien aller tijden. Ja, dan moet er wel wat aan de hand zijn. Toen ik het voor de eerste keer hoorde, wist ik al dat dit het geval zou zijn. Wát een energie! Muziek die je meteen op een fantastische manier bij de strot grijpt.
Ocean Colour Scene – Hundred Mile High City: Het is die continue drive (is het toevallig dat de bandleden in een auto zitten in de videoclip?) in het nummer die het voor mij zo aantrekkelijk maakt. Fantastisch gezongen en muzikaal meeslepend. Zelfs tijdens de break wordt de spanning vastgehouden.
The Maccabees – Marks To Prove It: Opzwepend, opwindend, zalvend en pakkend. Liedje om meteen verliefd op te worden en dat gebeurde dan ook.
Echo & The Bunnymen – The Killing Moon *: Wie zegt dat in de jaren 80 geen goede muziek werd gemaakt, zou natuurlijk moeten worden opgehangen aan de allerhoogste boom. De jaren 80 zijn voor mij met afstand het sterkste decennium. Muziek is sentiment en als er in één decennium veel sentiment in liedjes werd gestopt, zijn dat de jaren 80. Met Echo & the Bunnymen als een van de schoolvoorbeelden.
Smashing Pumpkins – Fuck You (An Ode To No One): Billy Corgan en zijn vrienden maakten met Mellon Collie And The Infinite Sadness een van de belangrijkste rockalbums uit de muziekgeschiedenis. Er zijn vrijwel geen betere nummers om eventuele agressie mee af te reageren. Het liefst in de auto. Dan heeft niemand er last van.
The Smiths – The Headmaster Ritual: Als je al een perfect popliedje moet noemen, dan komt The Headmaster Ritual wel héél dicht in de buurt. Briljant gezongen door Morrissey, voortreffelijk gitaarspel van Johnny Marr. Het vat tekstueel mijn schoolcarrière ook zo prachtig samen:
I want to gome,
I don’t want to stay.
I want to go home,
I don’t want to stay.
Give up education as a bad mistake.
Lang leve het autodidacte.
Tool – Hooker With A Penis #: Als je je even wil afreageren, is er geen beter nummer dan Hooker With A Penis. Tool in een grandioze bloedvorm en voor mij het sterkste nummer van Aenema, dat toch al uitpuilt van de klasse.
De liedjes met een link verwijzen naar een blog.
De liedjes met een sterretje (*) zullen helaas niet in de keuzelijst terug te vinden zijn, omdat deze al opgenomen zijn in de lijst van de Top 2000. Liedjes met # staan helaas niet op Spotify.
