Tegenwoordig wordt het nummer vooral geassocieerd met zuipende en bulkende dartfans. Maar het origineel verdient wel iets méér respect dan dat lompe geschreeuw van het publiek tijdens de belangrijkste toernooien van de Engelse dartbond PDC.
Het is een prachtig melodieuze, zwoele tranceplaat die mij direct terugbrengt naar mijn allereerste vakantie met vrienden in het buitenland. We zaten in Salou en belandden bij ‘discoteca’ Papillon. Een kleine, maar sfeervolle club in het Spaanse kustplaatsje. Ik ben er helaas maar één of twee keer binnen geweest; dat had te maken met de voorkeur van mijn reisgenoten, die toch méér hadden met Hollandse feestmuziek. Gelukkig kreeg ik een CD mee waarin de plaatselijke DJ zijn toenmalige favorieten aan elkaar had gemixt. En daar stond hij op: Planet Funk met Chase The Sun. Ik heb hem grijs gedraaid. En nog steeds geniet ik wanneer de plaat voorbij komt als ik mijn collectie zomerhits weer eens een keer afluister.
In Nederland werd het maar een bescheiden hitje. Het reikte in 2001 niet verder dan plaats 29 in de Top 40 en het was na vier weken ook alweer verdwenen. In het Verenigd Koninkrijk gooide Chase The Sun echter wél hoge ogen, met als hoogste notering een vijfde plek. En dat het plaatje de Britten wél is bijgebleven blijkt wel uit het feit dat Chase The Sun niet alleen te horen is tijdens dartwedstrijden. Het komt in hun land namelijk in veel meer sporten terug: rugby, ijshockey, cricket, en ook bij voetbalclubs Sheffield Wednesday en Reading schalt het regelmatig door de stadionspeakers.
