De bekendste versie is natuurlijk die van Jimi Hendrix (zijn bijnaam was overigens Buster) met die geweldige opening; een bijna achteloos intro gevolgd door het fantastische drumwerk van Mitch Mitchell en de bas-loop van Noel Redding. Met name de basgitaar is bepalend voor de klank van het lied.

Maar zijn versie is niet het origineel; deze eer komt op naam van de Amerikaanse garage band The Leaves uit 1966: Hey Joe, Where You Gonna Go? Het tempo ligt aanmerkelijk hoger en het lied is aanzienlijk rockeriger dan de bluesy versie van Hendrix. Frank Zappa heeft op de LP We’re Only In It For The Money (1968) een parodie op dit nummer geschreven: Flower Punk. De bassist van The Leaves is Jim Pons, die zich later bij de Turtles zou voegen en weer later gezamelijk met de zangers Mark Volman en Howard Kaylan (a.k.a. Flo & Eddie) bij de Mothers Of Invention zou aansluiten.

Er zijn verschrikkelijk veel covers gemaakt van Hey Joe; van de Byrds, Tim Rose, The Guess Who, Deep Purple, The Marmalade tot Les Humphries Singers, CherLed Zeppelin en Nick Cave toe. De meesten voegen weinig toe aan het origineel of de uitvoering van Hendrix. Maar er zijn (gelukkig) uitzonderingen!

In 1969 bracht Wilson Pickett het lied als single uit en het bereikte de 29ste positie in de R&B lijst; aanzienlijk hoger dus dan Hendrix’ uitvoering uit 1966, die niet eens de lijst wist te bereiken. Overigens hebben ze tijdens een Atlantic Records feestje (’66) samen op het podium gestaan. Het gitaarwerk op de single is van Duane Allman. Pickett’s uitvoering is werkelijk fantastisch met een orgeltje op de achtergrond en opzwepend koperwerk te samen met zijn donkere stem met af en toe een heerlijke krijs. Het lied is hierdoor zo anders dan eerdere uitvoeringen.

In 1992 besloot Willy DeVille Hey Joe eens onder handen te nemen door er een Mexicaanse uitvoering van te maken.

The song originally comes from the Texas-Mexico border area … They call it Texico. I tried, instead of doing something that sounded like Jimi Hendrix that would have been a cliché, I tried to take the song back to the way that it must originally have sounded, which would be with mariachis. It’s classic, but it’s classic with a little twist. A little different. I put a bit of pachuco Canal Street slang talking. I added a couple of verses of my own.

Een ander ritme en de typische wijze van zingen door DeVille, aangevuld met een mariachi-band maken deze uitvoering tot een heel bijzondere.

En dan hebben we nog de onbenoemde opvolger van Buster en Stevie Ray Vaughan; Little Jimmy King. Zijn artiestennaam is een combinatie van zijn twee helden; Jimi Hendrix en Albert King, en evenals Jimi was hij linkshandig en moest daarom in zijn jeugd de gitaar ondersteboven bespelen. Op het podium bespeelde hij de gitaar ook regelmatig met zijn tanden. In 1991 kwam zijn eerste CD uit, dat lovende kritieken kreeg. De daaropvolgende jaren bestonden uit vele optredens, nog vier albums (waarvan één met beide broers en één fabuleuze live-registratie in Monterrey) en samenwerkingen met Ann Peebles, Otis Clay en (Stevie Ray Vaughan’s) Double Trouble. In 2002 overleed hij op 37-jarige leeftijd aan een hartaanval.

Pas in 2008 zag Live at B.B. King’s, L.A. het licht, maar deze registratie haalt het niet bij Monterrey. Wel speelde hij twee nummers van Hendrix; Red House en Hey Joe. In 1999 had hij in B.B. King’s Blues Club in Memphis al een uitmuntende uitvoering van Hey Joe gespeeld.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.