De gesprekken bij de koffieautomaat worden deze week vooral gevuld met noodzakelijke wederzijdse beleefdheidsvragen over de genoten vakantie, waarbij de locatie en het weer de voornaamste onderwerpen zullen zijn. En, eerlijk is eerlijk, het antwoord zal waarschijnlijk net zo vaak een positief beleefdheidsantwoord zijn.
Maar waar moet je het anders over hebben in de rij voor de koffie? De situatie is Syrië? De hongersnood in Jemen, de hoeveelheid vluchtelingen die gisteren Italië of elk willekeurig Mediterraan land, wel of niet hebben bereikt? Toenemend vreemdelingengeweld in Duitsland? De onmacht die je ziet bij de Macedonische politieagenten die de grens moeten bewaken? Dreigend geweld van IS in de Westerse wereld?
Bram Vermeulen bezingt in “Een Goede Reden” de afstompende werking die al het leed en levenservaring hebben op ons mens- en wereldbeeld. We kijken weg of zoeken een schuldige. Uit zelfbescherming of uit angst. Of beide.
Want het is te veel. Te veel menselijk leed. Ter zelfbescherming sluiten we de ogen. We zijn als een kind van twee dat verstoppertje speelt. Wanneer je je ogen sluit, kan een ander je ook niet zien. Toch?
Als ik niet slapen kan, neem ik een pil.
Hoef ik ook niet bang te zijn dat ik droom
Juist door de eenvoudige woordkeuze raakt het me telkens. Elk woord is raak. Ik voel me schuldig, want ik herken me. Maar het is ook een baken van houvast en hoop. Het dwingt me om mijn gevoel en idealen niet weg te schuiven bij complexe en ethische beslissingen. De wereld is behoorlijk verrot, maar zonder idealen en hoop wordt het wel erg triest allemaal. En voor Bram zijn zijn idealen een goede reden om te blijven om te zingen.
Ook mijn idealen worden minder en, ik geef het toe, genuanceerder en selectiever. Of, in de veel mooiere woorden van de zanger:
En ik tel mijn idealen en ik raak er steeds meer kwijt
En het went, dat gevoel van spijt.
Verliezen tegen de tijd
Ook ik weet de oplossingen voor de wereldproblemen niet, en weet dat de wereld voor mijn kinderen een andere zal zijn dan voor mijn ouders. Het voelt als een bedreiging en dat maakt soms angstig.
Dus dan heb ik het bij de koffie ook liever over leuke kindercampings in Zuid-Frankrijk. Wel zo comfortabel.
Lekker weg in eigen land. Ondergewaardeerde Liedjes trekt het in juli en augustus iets breder, want we zoeken naar onbekende pareltjes in de Nederlandse taal. Niet in een battle, maar door zonovergoten individuele verhaaltjes. We willen bewijzen (zien) dat er wel degelijk goede rock, gevoelige ballads en muziek van internationale klasse in onze prachtige taal geschreven kan worden.
Volg de Hollandse Zomer ook op Spotify:
De volgende liedjes staan helaas niet op Spotify:
Splitsing – Wind En Zeilen
R.K. Veulpoepers B.V. – Den Egelantier
Carrera & Shaver Girl – Het Rock & Roll Gevoel
Dierenpark – Poppiedool
The Clungels – Dat Had Ik Nog Nooit Gedaan
Robert Long – Na Zijn Dood
Toontje Lager – Contactrock
Koot & Bie – Dat Is De Blues
