Je probeert het je voor te stellen, maar dat lukt maar matig: in 1970 was ik uitgenodigd naar een voor mij volkomen onbekende band te komen kijken in de studentenclub Lanx in Amsterdam. Men zocht een bassist en via onze gezamenlijke vriend John Schuursma was mijn naam gevallen. Toevallig had ik die week een stukje van een liedje van een band op televisie gezien, waarvan ik dacht dat ik voormalige Rob Hoeke-collega Jan Vennik op sax zag: een wat verlegen type, half lang blond haar op tenorsax en een hele bijzondere sound!
Dat bleek dus Tom Barlage te zijn. Ik toog met vriend Henk Temming naar Amsterdam en toen we de lange, ijzeren trap aan de buitenkant van het gebouw waren opgeklommen en binnen kwamen, hoorden we het liedje wat achteraf Koan bleek te heten. Bijna ademloos volgde ik wat er op het podium gebeurde: ik was bijna verbijsterd! Toetsen, bas, drums en sax: wat een band!
Ik herinner me dat ik tegen Henk zei dat ik me bijna niet kon voorstellen dat ze mij wilden hebben. Toch was dat zo en na een kennismakingsavondje samen spelen in een oude school in Groningen wist ik het: dit is mijn bandje.
