Mijn Haagse hart bloedt, want gisteren overleed op 74-jarige leeftijd gitarist Joop Roelofs; oprichter van de Kjoe. Hij had slokdarmkanker en sinds een week lag hij in coma. Zijn familie schreef het mooier dan ik ooit zou kunnen verwoorden.
Het was vandaag de zesde dag dat Joop lag te slapen.
Elke dag deed hij dat steeds dieper.
En uiteindelijk is hij dan ook weggegleden naar datgene wat niemand kent of weet.
Van alle Haagse bands lijkt Q65 het meest met de stad verbonden. Misschien is het een waanbeeld van mij. Misschien omdat ze om de hoek van waar ik woonde oefenden. Op dezelfde plek is in augustus een permanente muurschildering onthuld op het elektriciteitshuisje bij de Soestdijksekade. Joop Roelofs kon daar nog bij zijn, want hij had ‘een goede week’.
Q65 was spontaan ontstaan. Een gitarist van een band stal de show in De Marathon en Roelofs wilde dat ook en dus besloot hij een eigen band op te richten. Ze werden niet gehinderd door hun beperkingen; zanger Willem Bieler sprak nauwelijks Engels en Roelofs kon nauwelijks gitaar spelen. Als gevolg hiervan was het geluid van Q65 ongepolijst, rauw en rafelig. Het was totaal nieuw halverwege de sixties, dankzij het gitaargeluid van Roelofs dat hij door een stel overstuurde, zo goedkoop mogelijke versterkers ramde. We wilden wel nummers van anderen naspelen, maar dat konden we niet goed, dus deden we het op onze eigen manier.
De band was razend populair en helemaal toen ze in 1966 zogenaamd per rubberbootje terugkeerde van een promotietour in Engeland. De Scheveningse Pier stond vol met fans. Veel muzikanten zijn door Q65 geïnspireerd, evenals de fans die er niet voor terugdeinsden de naam van hun favoriete band op muren te schilderen. Binnen een jaar zaten we aan de top in Nederland, maar we hadden het zelf niet door. We speelden voor een habbekrats. Omdat we veel optraden, konden we er toch goed van leven.
Hun grootste hits waren The Life I Live en You’re The Victor en over I Despise You heb ik al eens geblogd, dus om het weergaloze geluid van de Kjoe te benadrukken grijp ik toch terug op hun album Revolution en kies Down In The Bottom. Roelofs zal er de gein van inzien, want hij had – zoals vele Hagenezen – zwarte humor. En tot het einde toe, want voor zijn begrafenis had hij op maat een ‘flight case’ (voor vervoer van instrumenten) laten maken.
Foto: Joop Roelofs zit in het midden
Hij was mijn favoriete Kjoe lid. Hoewel ik niet van de mannenliefde ben, waren het toch zijn looks die me toen aanspraken, de kleding, het baardje, de (zonne)bril.
Mooi inderdaad die flight case. Mocht echter niet in de crematieoven dus zei Joop: dan hergebruiken ze ‘m toch, voor de volgende muzikant die overlijdt. Dood en duurzaam.
Ja, heel mooi. Ik heb het geluk gehad hem de laatste 2 jaar van zijn leven een vriend te mogen noemen. Was al eerder met leden van Q65 bevriend (met name Peter en Beer en in mindere mate Willem) maar zo close als met Joop is het nooit geworden. Maar dat geldt voor de hele vriendenschare om Joop heen. Mooie lui met liefde voor een prachtig mens.
Overigens is Joop de 2e van links op de foto (die met zijn voet op het krukje).